مدرسه زندگی باید در پی تربیت کدام شهروند مطلوب باشد؟

نظام آموزش و پرورش به­طور بالقوه یکی از تعیین­کننده­ترین نهادها در تحقق مفاد سند چشم­انداز توسعه کشور است، اما ایفای نقش مناسب در این زمینه مستلزم دارا بودن رهنمودهایی در توسعه نظام آموزش و پرورش کشور است. این نظام در راستای تحقق سند توسعه کشور مستلزم دارا بودن برداشت مشخص در خصوص انسان مطلوب برای نظام آموزشی می­باشد. از آن­جایی که آموزش و پرورش به­عنوان محور توسعه پایدار، وظیفه تربیت نیروی انسانی مطلوب و ماهر جهت کار در بازار پرخطر جهانی و تداوم آموزش آن­ها را به­همراه سایر نهادها به­عهده دارد، با تدوین یک سند ملی در مورد توسعه آموزش­ها می­تواند نیروی انسانی کشور را برای ورود به عصر دانایی در چهار بعد فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی آماده کند. مهم­ترین مسأله در این پژوهش عبارت است از: بررسی ویژگی­های انسان مطلوب نظام آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران در افق بیست ساله (1404 – 1384). پژوهش حاضر در قالب چهار محور زیر و به­صورت مطالعه اسنادی انجام شده است - مطالعات تطبیقی ­(نظام­های آموزش و پرورش، سازمان­ها و نهادهای بین­المللی و انجمن­های علمی، تخصصی حوزه پژوهش در تربیت) - اسناد و مدارک رسمی توسعه کشور (کلیه وزارتخانه­ها و سازمان­های دولتی) 3) اسناد و مدارک قانونی (کلیه مصوبات مربوط به فرهنگ و آموزش و پرورش توسط مراجع قانونی کشور) - مطالعات آینده­پژوهی (کلیه منابع تدوین شده به زبان فارسی و انگلیسی در حوزه مورد بررسی). به­منظور گردآوری داده­های این تحقیق از فیش­های ثبت داده­ها استفاده شده است. منابع اطلاعاتی مورد استفاده اسناد اداری و دولتی، اسناد پژوهش کتابخانه­ای، منابع مرجع و سایت­های اینترنتی می­باشد. روش پژوهش تحلیلی کیفی می­باشد. بدین منظور تحلیل­های انجام شده در قالب جداول اطلاعاتی و تطبیقی آماده شده­اند. آن­چه که از این مطالعات حاصل شد عبارت است از منشور یا اعلامیه­ای که شکل اولیه ویژگی­های انسان مطلوب را در قالب 10 طبقه اصلی، 60 مفهوم فرعی و  ویژگی عرضه نموده است.